Ze względu na patomechanizm powstawania łuszczycowego zapalenia skóry leczenie obejmuje postępowanie objawowe i zachowawcze. W terapii stosuje się m.in. leki różnej postaci i zabiegi fizykalne. Ich rodzaj zależy od zaawansowania zmian skórnych. Bezcenna jest też odpowiednia pielęgnacja ciała.
Postępowanie zachowawcze
Przebieg łuszczycowego zapalenia skóry bywa różnorodny, ponieważ chorobę charakteryzują okresy remisji i dolegliwości, które nie u wszystkich wyglądają jednakowo. Ze względu na patomechanizm powstawania problemu leczenie polega przede wszystkim na postępowaniu zachowawczym i objawowym. Jest także czasochłonne i żmudne. Wymaga systematyczności i cierpliwości w kontynuowaniu proponowanych metod. Jedną z podstawowych jest edukacja na temat istoty choroby, w tym przyczyn i czynników zaostrzających łuszczycowe zapalenie skóry. Aby złagodzić przebieg choroby oraz uniknąć powikłań i wydłużyć okres remisji bezwzględnie zaleca się m.in. powstrzymanie się od drapania i pocierania łusek. Ich mechaniczne podrażnianie sprzyja postępowi zwyrodnienia danej okolicy skóry. Warto również zwrócić uwagę na ograniczenie wpływu innych szkodliwych czynników, np. niektórych używek (tytoniu, alkoholu), rodzaju kosmetyków pielęgnacyjnych czy nawyków żywieniowych.
Maści i leki
Ich zadaniem jest zmiękczenie powstałych łusek, a także regulacja produkcji komórek skóry oraz wsparcie odporności. W zależności od zaawansowania choroby stosuje się maści, spraye i inne farmaceutyki zewnętrzne zawierające różne substancje czynne. Wiele z nich poza działaniem leczniczym doraźnie także łagodzi uciążliwe objawy łuszczycowe (uczucie świądu, suchość i szorstkość skóry czy rumienie zapalne). Leczenie zewnętrzne nierzadko uwzględnia także wiele zabiegów fizykalnych, w tym np. kąpiele solankowe, okłady węglowe czy naświetlanie promieniami UVA i UVB. Często niezbędne jest też przyjmowanie leków doustnych, w tym witamin A i D, antybiotyków, hydromocznika czy kortykosteroidów. W terapii proponuje się nawet leczenie biologiczne, czyli tzw. terapię celowaną. Jej istotą jest wzmocnienie układu immunologicznego za sprawą molekularnie modyfikowanych białek naśladujących właściwe białka ludzkie. Dzięki temu uzyskuje się bardziej wyraźne i trwalsze efekty. To jednak metoda na zaawansowane stadium choroby.
Pielęgnacja
Stanowi ona bezcenne uzupełnienie leczenia farmakologicznego i profilaktyki nawrotów. Przede wszystkim ważne jest regularne złuszczanie, tonizowanie i nawilżanie skóry z zastosowaniem dermokosmetyków. Dzięki właściwościom hydrofilowym, hydrofobowym i okluzyjnym zapobiegają szybkiej utracie wody ze skóry, wzmacniają jej płaszcz lipidowy, a także łagodzą stany zapalne.
Mycie twarzy i innych okolic zaleca się ponadto przeprowadzać w letniej bądź chłodnej wodzie, o neutralnym pH i twardości, gdyż gorąca i twarda może nasilać efekt suchości i inne objawy łuszczycowe. Kąpiele nie powinny być też zbyt długie (powinny trwać optymalnie 10–15 minut). Osuszając skórę, najlepiej jest przykładać miejscowo ręcznik, aby ograniczyć ryzyko powstania podrażnień.